Speciaal voor deze expeditie was ik van de haven van Lanzarotte vertrokken om Sylvana te helpen. Onmiddellijk na haar telefoontje heb ik mijn spullen bij elkaar gezocht en ben ik naar haar afgereisd. Na een lange rit is de rib eindelijk in Las Palmas aangekomen. Nu eerst nog de nodige reparaties en voorbereiding treffen en we kunnen aan de slag. Na het eerste onderzoek vorig jaar was het nu tijd om echte data op te halen. 
De rubberboot was uitgerust met opname apparatuur en microfoons die aan een lange ketting waren verbonden. Met tape waren de kettingen vastgeplakt om te
voorkomen dat het gerinkel van de kettingen de meting zou beïnvloeden. Sylvana Nebes van Secac had goedkeuring van de universiteit gekregen voor het uitwerken van haar doctoraal en het schrijven van haar scriptie. Een scriptie over communicatie tussen de Riso dolfijnen.
De volgende ochtend vertrokken we voor de eerste testrit. Ik had Sylvana al gewaarschuwd dat het water hier erg ruw kan zijn. De golven van de Atlantische komen na meer dan 1000 mijl open zee in een keer een vulkanisch eiland tegen. Daar gaan ze dan tegen opstropen en krijg je ondanks dat er weinig wind is vaak meters hoge golven. 
Maar de expeditie moest gedaan en we vertrekken richting de uitgang van de haven van Las Palmas. Nog voor we de hoek om waren gevaren klapte de rip hard op het water. Na een uur varen tegen de golven in gaven we die koers op. Het werkte niet. Door de hoge golven is het vrijwel onmogelijk om de dieren te spotten. Even hadden we een groep dolfijnen zien springen uit de golven maar dat waren gespotten dolfijnen en daar waren we niet voor gekomen. We hebben de koers gewijzigd richting het zuiden.
Nu voeren we richting het zuiden langs de kust van de havenstad. Na 6 uur zoeken en proberen ziet Sylvana iets in haar ooghoeken. Eindelijk dieren. En dit keer geen grote groep en wat we zagen was grijze dolfijnen met een stompe kop. Dit zou het kunnen zijn.
Het weer was zo slecht dat we een deel van de bamanning hebben moeten afzetten. Onderweg hadden we een koffer gevonden. doe stonk als een gierput. Was een mooi moment om de zieke bemanning en de stinkende koffer terug in de haven van Las Palmas te brengen.
Daarna zijn we de haven van Las Palmas weer uitgevaren op zoek naar de Riso dolfijnen. Met het foto toestel in de aanslag staat Sylvana op de voorpunt terwijl ik haar aanwijzingen volg. Een uur hebben we in deze regio gezocht wanneer ik haar zeg dat het geen zin heeft om hier te blijven hangen. de dolfijnen staan er om bekend dat ze diep duiken en dan mijnen ver weer boven komen. Ze laten zich alleen zien wanneer zij dat bepalen. We leggen de rib stil en Sylvana probeert met de onderwater microfoon te luisteren of ze misschien nog in de buurt zijn. Helemaal niets. 8 uur varen en niets gezien. En nu moeten we ook nog tegen de golven terug.
Dit zijn de meeste dagen van de expedities. Veel geduld moeten we hebben. Misschien is daarom het gevoel van beloning zo groot als we dieren op de oceaan tegen komen. En vooral de schuchtere Riso dolfijnen.
